İyiler çok yaşamaz derlerdi...babamdan sonra herkesten duydum bu sözü ve gördüm;öyleydi,tanıdığım en iyi insan-babam çok yaşamadı.
Sakınan göze çöp batar derlerdi...en çok sakındığımız göze battı gerçekten de...
Hayat o kadar tuhaf ki,insan da...hayat hiç beklemediği şeyler çıkartır karşısına...ve insan nasıl bulduğunu bilmediği bir güçle kaldıramam dediği herşeyi kaldırır...
O kadar mecbursundur ki;bu insanlar nasıl hayatlarına devam ediyorlar,babama bişey olsa ben yaşayamam diye düşünürsün hep,ama başına gelir ve yaşamak zorunda kalırsın...bi daha gülemem sanırsın...gülersin...
Bi çocuğu öyle seversin ki,ona bişey olsa diye düşündüğünde bile ağlarsın,ciğerlerin parçalanır...ama ona bişey olur,hem de çok ciddi bişey olur...senin bebeğin uzun ve ciddi bir tedaviye başlar...ama sen yine de yaşarsın...yine de gülebilirsin...ama kuytularda...kimseler yokken...korkmasan Rabbin'den,utanmasan,haksızlığını bilmesen isyan edesin gelir delice...
Hayat devam ediyor...işe geliyorum...tv izliyorum...bişeyler okuyorum...gülüyorum...oyalanacak bişeyler buluyorum...oyalanıyorum...ama kısa anlarda...her anın bitişinde sızı...bebeğim ankara'da...ameliyat oldu geçen hafta...her haber bir öncekinden kötü oldu...her seferinde...şimdi uzun bir tedavi sürecine başlayacak...
Rabbim tüm hastaların ve yakınlarının yardımcısı olsun...
Uyusam ben bugün...uyandığımda sevgilim askerliğini bitirmiş olsa...ali'miz iyileşmiş olsa...güzel,mutlu günlerimize açsam gözlerimi...ve hiç birşey için şikayet etmesem;sevdiklerim sağlıklı olduktan sonra...
Boşalmaya ihtiyacım vardı...yazdım,ağladım...şimdi ümitvar maskelerimi takınıp yaşamaya devam etmeliyim...
